Οι βασικές Αρχές μάθησης
1. Ορισμός
Πριν από οτιδήποτε άλλο είναι σημαντικό να διακρίνουμε ότι η μάθηση δεν είναι αποτέλεσμα αλλά μία διαδικασία και είναι μία διαδικασία αλλαγής η οποία επέρχεται ως επακόλουθο της εμπειρίας (Ambrose et al, 2010).
2. Η αρχή της διαφορετικότητας
Μπαίνοντας σε οποιαδήποτε σχολική τάξη θα βρούμε ένα πλήθος παιδιών με κύριο χαρακτηριστικό τις ατομικές διαφορές σε διάφορες διαστάσεις: ο τρόπος που ο καθένας μαθαίνει, τα κίνητρα, οι κλίσεις, η ψυχολογία, το κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο, η κατοχή δεξιοτήτων και στρατηγικών μελέτης είναι όλα στοιχεία διαφοροποίησης ενός μαθητή από τον επόμενο.
3. Η αρχή της κινητοποίησης του ενδιαφέροντος του μαθητή
Τα κίνητρα των μαθητών επηρεάζουν άμεσα το βαθμό συγκέντρωσης, επιμονής και ποιότητας του μαθησιακού τους χαρακτήρα (Ambrose et al, 2010). Επομένως, η ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος αποτελεί και το Α της διδασκαλίας. Οι διδακτικοί στόχοι της ενότητας πρέπει να είναι σαφώς προσανατολισμένοι και γνωστοποιημένοι στους μαθητές.
4. Η αρχή της ετοιμότητας για μάθηση
Η προϋπάρχουσα γνώση μπορεί να διευκολύνει τη μάθηση ή να σταθεί εμπόδιο σε αυτή. Είναι σημαντικό να ελέγχεται η ετοιμότητα του μαθητή να δεχτεί μια νέα γνώση πριν ξεκινήσει να μαθαίνει.
5. Η αρχή της επανάληψης
Η επανάληψη κατέχει σημαντική θέση στη διδακτική πράξη από την αρχαιότητα. Απαιτείται όμως προσεκτική επιλογή του αντικειμένου στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η επανάληψη, να αποφεύγεται η αυτοματοποιημένη επανάληψη και να συνδέεται η νέα γνώση με τις προηγούμενες.
6. Η αρχή της άσκησης
Για να επιτευχθεί ανώτερο επίπεδο δεξιότητας, οι μαθητές πρέπει εξασκούν τη γνώση που κατέχουν, να την εφαρμόζουν συνδυαστικά με άλλα αντικείμενα και διδακτικές ενότητες. Έτσι θα καταφέρουν να αναπτύξουν την ικανότητα και να την εφαρμόσουν σε βαθμό πολυπλοκότητας μεγαλύτερο από την απλή κατοχή της πληροφορίας (Ambrose et al, 2010).
7. Η αρχή της συνάφειας
Σύμφωνα με τον Edward Lee Thorndike (1874 – 1949), πρωτοπόρου ψυχολόγου στη μελέτη του Συμπεριφορισμού και της μάθησης, όταν ένα ερέθισμα και μία αντίδραση συμβούν σε κοντινές χρονικές στιγμές, ενισχύεται η επανεμφάνιση της ίδιας συμπεριφοράς σε μελλοντική λήψη του ίδιου ερεθίσματος, εφόσον η συσχέτιση αυτή έχει ικανοποιητική συνέπεια για το μαθητή. (Thorndike, 1911).
8. Η αρχή της ενίσχυσης
Η ενίσχυση, η ενθάρρυνση, η εμψύχωση, η επισήμανση των θετικών στοιχείων και της προόδου του μαθητή βοηθούν τη διαδικασία της μάθησης (Χαραλάμπους, 1999)
9. Η αρχή της παρώθησης
Η διδασκαλία που είναι προσανατολισμένη σε έναν στόχο και ενισχύεται από συνεχή και στοχευμένη ανατροφοδότηση αποδεικνύεται περισσότερο αποτελεσματική (Ambrose et al, 2010). Η παρώθηση διαφέρει από την απλή ενθάρρυνση ή παρακίνηση καθώς εμπεριέχει τη στήριξη, το αίσθημα ότι ο εκπαιδευτικός βρίσκεται δίπλα στο μαθητή στην όλη προσπάθειά τους (Καραμπάτσος, 2008)
10. Η αρχή της επεξεργασίας των πληροφοριών
Στα πλαίσια του γνωστικισμού: «η μάθηση είναι μία δυναμική διαδικασία επεξεργασίας πληροφοριών και αναπαραστάσεων μέσω γνωστικών διεργασιών». (Δημητριάδης, 2015). Επομένως, είναι σημαντικό να διδάσκονται και να καλλιεργούνται στρατηγικές για τη σύνδεση της βραχυχρόνιας, εργαζόμενης και μακροχρόνιας μνήμης ώστε να γίνεται αποτελεσματική ανάκληση των πληροφοριών κατά την επίλυση προβλημάτων.