Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες έχουν επιλογές!
Η μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο είναι μία μεταβατική περίοδος με αρκετές δυσκολίες, μιας και δεν υπάρχει ιδιαίτερη διασύνδεση μεταξύ των δυο βαθμίδων εκπαίδευσης. Όλοι οι μαθητές αγωνιούν για το νέο ξεκίνημα, για τη νέα κατάσταση που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Ανυπομονούν να εξερευνήσουν το άγνωστο,επηρεασμένοι από τους μεγαλύτερους μαθητές. Μέσω της στάσης των γονέων, συχνά προβάλλουν στα παιδιά τους τις δικές τους ανησυχίες. Συναισθήματα χαράς και φόβου, αγωνίες και προσδοκίες συνδέονται μεταξύ τους σε ένα παράξενο μείγμα.
Ειδικότερα για τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, η είσοδος στο σχολικό περιβάλλον του Γυμνασίου είναι επιφορτισμένη με επιπλέον άγχος και αγωνία. Πρέπει αυτοί και οι γονείς τους να βρουν κώδικες επικοινωνίας και σε αυτό το σχολείο.
Κάποιες φορές, οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες μπαίνοντας στον στίβο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θεωρούν πως μπορούν να αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα του Δημοτικού. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται από ενθουσιασμό και χαρά για τη νέα τους αρχή (Σιομπότη, 2009).
Γνωρίζουν, όμως, ότι κάθε στιγμή μέσα στη σχολική τάξη του Γυμνασίου θα χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωποι με τις δυσκολίες τους και με ό,τι αυτές συνεπάγονται. Χαρακτηριστικά, αναφέρω τη φράση μιας μαθήτριας Α΄ Γυμνασίου στην έκθεση Α΄τριμήνου: «Άρχισε ένα μαρτύριο των παιδιών, δεν πειράζει 6 χρόνια είναι ακόμα, θα περάσουν». Για την ομαλή εισαγωγή και ένταξη τωνπαιδιών με μαθησιακές δυσκολίες στο Γυμνάσιο πρέπει να ακολουθηθούνκάποια βήματα που θα διευκολύνουν την καθημερινότητά τους στο νέο μεγάλο σχολείο.
Ένα σημαντικό βήμα για τον καλύτερο δυνατό τρόπο αντιμετώπισής τουςαποτελεί η υπενθύμιση και συνειδητοποίηση από πλευράς των εκπαιδευτικών των γενικών σχολείων ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες δεν υστερούν σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Απλώς μαθαίνουν, καταγράφουν, κατανοούν και απομνημονεύουν με τον δικό τους ρυθμό και τρόπο. Η βασική αρχή, που θα ήταν χρήσιμο να υιοθετήσουν οι εκπαιδευτικοί, αφορά τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που να συντελεί στην επιτυχία κάθε παιδιού, αλλά πάνω απ’ όλα στο να βιώνει το κάθε παιδί την επιτυχία ως αποτέλεσμα των δικών του δυνάμεων (Παντελιάδου, 2008).
Παράλληλα, οι γονείς των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες πρέπει να ενημερωθούν για τις υποστηρικτικές δομές που τυχόν λειτουργούν ή μπορεί να λειτουργήσουν στο Γενικό Σχολείο που φοιτά το κάθε παιδί (Τμήμα Ένταξης, ενισχυτική διδασκαλία). Εκτός από τις παρεχόμενες υπηρεσίες μέσα στο Γενικό Σχολείο, όλα τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, με την είσοδό τους στο Γυμνάσιο, καλό είναι να υποστηρίζονται με εξειδικευμένα προγράμματα Διαφοροποιημένης Μάθησης από εκπαιδευτικούς, εκπαιδευμένους στις μαθησιακές δυσκολίες. Σκοπός είναι να μπορέσουν να ανταποκριθούν με μεγαλύτερη ευχέρεια στις απαιτήσεις του νέου σχολείου.
Τα προγράμματα Διαφοροποιημένης Μάθησης βασίζονται στις αρχές Αποκατάστασης. Κυριαρχεί η μεθοδολογικά οργανωμένη προσέγγιση ενός κόσμου κειμένων όχι με στόχο την απλουστευμένη κατανόησή τους, αλλά:
- τη δόμηση σκέψης.
- την κατανόηση και απόδοση του περιεχομένου μέσω της δομής των κειμένων.
- τον εκφραστικό πλούτο.
- την άντληση ενδιαφερόντων που αυτός κρύβει, με όρους όχι φιλολογικούς αλλά επικοινωνιακούς, πάντα, όμως, σε μοντελοποιημένη/κατευθυντική οδό (Σπαντιδάκης, 2009).
Τα Εξατομικευμένα Προγράμματα Ειδικής Διαπαιδαγώγησης είναι σχεδιασμένα βάσει των αναπτυξιακών δυσκολιών και του μαθησιακού προφίλ που εμφανίζει ο κάθε μαθητής με στόχο τη μέγιστη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του.
Με τα παραπάνω βήματα και με θετικό συναίσθημα, η είσοδος στο Γυμνάσιο μπορεί να γίνει μία μεγάλη και λαμπρή είσοδος σε μια δημιουργική και χαρούμενη φάση ζωής.