ΔΕΠ-Υ ή ΤΕΜΠΕΛΙΑ;
ΔΕΠ-Υ ή ΤΕΜΠΕΛΙΑ;
«Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων», Αριστοτέλης
Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας) πολύ συχνά χαρακτηρίζονται από τους εκπαιδευτικούς τους ως «τεμπέλικα» ή «αδιάφορα». Σίγουρα, η κριτική αυτή τα παρεμποδίζει από την ένταξή τους στο σχολικό περιβάλλον και την ομαλή κοινωνικοποίησή τους, αφού διακατέχονται από αισθήματα δυσπιστίας και απογοήτευσης προς τους ανθρώπους. Αναζητούν την αναγνώριση και την αποδοχή από τους άλλους και η έλλειψη αυτών τα οδηγεί σε πικρία και ματαίωση από την διαδικασία της μάθησης, η οποία φαντάζει στα μάτια τους ιδιαίτερα επίπονη, δύσκολη και κουραστική. Έτσι, αναπτύσσονται αρνητικά συναισθήματα τόσο ως προς τους εκπαιδευτικούς όσο και ως προς τους συμμαθητές τους. Τα παιδιά που βιώνουν την απόρριψη και την έλλειψη κατανόησης και επιμονής εκδηλώνουν επιθετικές και ευερέθιστες συμπεριφορές, οι οποίες τα οδηγούν είτε στην αυτοτιμωρία είτε στην τιμωρία από άλλους.
Ποιος είναι όμως ο ρόλος του σχολείου;
Όλα ξεκινούν από την οργάνωση.
- Ο εκπαιδευτικός οφείλει να βάζει κανόνες και όρια για όλη την τάξη, αλλά και για το κάθε παιδί ξεχωριστά.
- Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να δείχνει στα παιδιά τεχνικές μελέτης και να επαναλαμβάνει όσο πιο συχνά είναι εφικτό την διδακτέα ύλη.
- Κατά την διάρκεια του μαθήματος μπορεί να ξεκινά από τα προηγούμενα που είναι γνωστά, χρησιμοποιώντας λέξεις-κλειδιά με κάρτες εισόδου.
- Ο ρυθμός ομιλίας του εκπαιδευτικού δεν πρέπει να είναι ούτε αργός αλλά ούτε και γρήγορος.
- Επίσης, είναι αναγκαίο να χρησιμοποιεί πολυαισθητηριακή μέθοδο (χάρτες, μαρκαδόρους, βίντεο, περιοδικά, μουσική) και να απευθύνεται ονομαστικά σε κάποια παιδιά ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
- Ακόμη, ο εκπαιδευτικός μπορεί να στέλνει τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ για μικροδουλειές που απαιτούν κίνηση, όπως να φέρουν μαρκαδόρους, να γράψουν στον πίνακα ή να μοιράσουν στους συμμαθητές τους κάποιες φωτοτυπίες.
- Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στις εργασίες! Καλό είναι να αποφεύγει ερωτήσεις με πολλά σκέλη. Προτιμά ερωτήσεις με απλό λεξιλόγιο και δίνει το δικαίωμα της παρουσίασης των εργασιών με μορφή σχεδιαγράμματος. Οι κάρτες πορείας με τα απαραίτητα βήματα για να ολοκληρωθεί η εργασία, καθώς και οι κάρτες εξόδου στο τέλος του μαθήματος, όπου μπορούν να σημειώνουν οτιδήποτε θυμούνται από το σημερινό μάθημα είναι πολύ βοηθητικές.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν χρέος να αποποιηθούν στερεότυπα, μειωτικούς χαρακτηρισμούς και διακρίσεις εις βάρος των παιδιών και να αγωνιστούν για την εδραίωση συνεκπαίδευσης και όχι απλής ένταξης. Με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουν οι μαθητές με ΔΕΠ-Υ να είναι «τεμπέληδες» και «αδιάφοροι» και θα καταφέρουν να αναπτύξουν την προσωπικότητα και τις δεξιότητές τους.
Βιβλιογραφία : «ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ Ή ΣΥΜΠΤΩΜΑ – ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΟΤΙΜΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΙΠΤΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ», Νίκος Τομαράς, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ – 7η ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ, 2019.
Φιλόλογος – Εκπαιδευτικός Διαφοροποιημένης Διδασκαλίας
Κοκκινιά Ιωάννα