ΤΡΑΥΛΙΣΜΟΣ
Ο Τραυλισμός είναι μία διαταραχή της φυσιολογικής ροής της ομιλίας η οποία προυπήρχε από τα αρχαία χρόνια. Πολύ γνωστό ιστορικά κατά τον 4ο αιώνα,είναι το γεγονός με το Δημοσθένη ο οποίος αντιμετώπιζε το πρόβλημα του τραυλισμού του κάνοντας εξάσκηση στους λόγους του τοποθετώντας πετραδάκια μικρά ή βόλους κάτω από τη γλώσσα του.
Όπως σε πολλές διαταραχές, έτσι και στον τραυλισμό έχουν δοθεί πολυάριθμοι ορισμοί για το τι είναι. Σύμφωνα με τον Van Riper 1982, o τραυλισμός είναι μία απόκλιση στην πρόσθια ροή της ομιλίας, μία ανικανότητα να διατηρηθούν οι συνδεδεμένοι ρυθμοί ομιλίας.
Ο τραυλισμός παρατηρείται σε όλες τις χώρες του κόσμου , σε όλες τις θρησκείες σε όλες τις κοινωνικοοικονομικές ομάδες. Οι περισσότερες περιπτώσεις τραυλισμού ξεκινούν στην αρχή της παιδικής ηλικίας μεταξύ των 2-4 έτη, όπου το παιδί αναπτύσσει ταχύτατα δεξιότητες του λόγου και της ομιλίας. Για το λόγο αυτό εάν κάποιο παιδί εμφανίσει ‘’τραυλικά στοιχεία΄΄ έως τα 4 έτη, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας καθώς αυτός ο τραυλισμός θεωρείται ΄΄φυσιολογικός΄΄. Εάν όμως, τα στοιχεία αυτά τείνουν να συνεχίζονται να εμφανίζονται ή να εμφανίζονται συχνότερα και πιο έντονα, τότε καλό είναι να εμπιστευτούμε τη γνώμη ενός ειδικού.
Πολλές έρευνες υποστηρίζουν πως ο τραυλισμός είναι διαταραχή της ομιλίας που συνδέεται άμεσα με το λόγο. Τα περισσότερα παιδιά που τραυλίζουν μπορεί να εμφανίζουν καθυστερημένες ή πολύ ανεπτυγμένες γλωσσικές δεξιότητες. Έρευνες που έχουν γίνει έχουν δείξει πως παρόλο που η επίδοση των παιδιών που τραυλίζουν όσον αφορά τις δεξιότητες του λόγου είναι εντός φυσιολογικών πλαισίων, υπολείπονται σε σύγκριση με φυσιολογικούς ομιλητές ( Anderson and Conture,2000;Byrd and Cooper,1989; Ratner and Silverman,2000; Ryan,1992; Silverman and Ratner,2002).
Αξίζει να σημειωθεί, πως ένα παιδί που εμφανίζει τραυλικά στοιχεία , επηρεάζεται πολύ από το περιβάλλον στο οποίο ζει. Παρόλο που δεν υπάρχουν ερευνητικά δεδομένα για την επίδραση του άγχους των γονέων στο τραυλισμό, έχει δειχθεί, πως γονείς που αλληλεπιδρούν με παιδιά που τραυλίζουν, βιώνουν μεγαλύτερο άγχος από ότι όταν αλληλεπιδρούν με παιδιά που δεν τραυλίζουν( Zenner et al, 1978). Τα παιδιά αντιλαμβάνονται έμμεσα το γονεικό άγχος, κατά κάποιο τρόπο το άγχος μεταδίδεται από το γονέα στο παιδί , με αποτέλεσμα να τραυλίζουν ακόμη περισσότερο και όχι συνειδητά.
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΡΟΗΣ;
Η διαταραχές φυσιολογικής ροής είναι :
- Ο ψυχογενής Επίκτητος Τραυλισμός
- Ο Νευρογενής Επίκτητος Τραυλισμός
- Το Cluttering
O Ψυχογενής Επίκτητος Τραυλισμός εμφανίζεται συνήθως μετά από μία παρατεταμένη περίοδο άγχους ή μετά από κάποιο τραυματικό επεισόδιο ( Baumgartner και Duffy,1997, Deal και Doro,1987, Roth, Aronson, Davis,1989).
O Νευρογενής Επίκτητος Τραυλισμός οφείλεται σε επίκτητη νευρολογική ασθένεια ή βλάβη που οφείλεται συνήθως σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, εγκεφαλικούς όγκους, στη λήψη φαρμάκων,ή σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οφείλεται σε γεροντική άνοια( Helm-Estabrooks,1993, Horner και Massey,1983, Madison et al,1997, Rentschler, Driver,Callaway,1984, Rosenbek et al.,1978).
Μία άλλη διαταραχή ροής, που είναι πιο συχνή από τις δύο προηγούμενες είναι το cluttering( Guitar,2006, Silverman,1996). Το Cluttering πρόκειται για γρήγορο ρυθμό ομιλίας που καθιστά δυσκατάληπτη την ομιλία και συνοδεύεται συχνά από <<ιδιόρυθμες δυσρυθμίες>>( Guitar,2006). Tα άτομα που παρουσιάζουν ΄΄ταχυλαλία΄΄ συνήθως δεν κατανοούν τη διαταραχή τους και δεν αυτοδιορθώνουν τα λάθη τους. Η ομιλία τους είναι δυσκατάληπτη κι αδυνατούν να ανακαλέσουν τη σωστή λέξη ενώ παράλληλα εμφανίζουν δυσκολίες στην έναρξη της ομιλίας τους.( Dally,1993).
ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ;
Στην αξιολόγηση και αντιμετώπιση των διαταραχών ροής ο Λογοπαθολόγος/Λογοθεραπευτής έχει συχνά τον κύριο λόγο. Ο Λογοθεραπευτής γνωρίζει καλά πως πρέπει να διαχειριστεί το κάθε περιστατικό και ποιες θεραπευτικές τεχνικές θα ακολουθήσει για την εξάλειψη των δυσρυθμιών που εμφανίζονται. Η εντατική λογοθεραπευτική παρέμβαση κρίνεται απαραίτητη σε όλες τις περιπτώσεις προκειμένου να ελαττωθούν οι τραυλικές συμπεριφορές που εμφανίζει το άτομο.
Παρ όλα αυτά δεν πρέπει να παραβλέπονται η συμμετοχή της οικογένειας, η θέληση του ίδιου του θεραπευόμενου, ο στενός οικογενειακός και κοινωνικός του κύκλος που βοηθούν πολύ τη θεραπευτική διαδικασία. Δίχως τη συμβολή αυτών, κάθε θεραπευτική προσπάθεια θα κρινόταν αναποτελεσματική. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο πολυπαραγοντική και πολύπλευρη θα πρέπει να είναι η θεραπεία των ατόμων που εμφανίζουν διαταραχές στην φυσιολογική ροή. Για το λόγο αυτό κρίνεται απαραίτητη η Συμβουλευτική των φροντιστών του θεραπευόμενου , προκειμένου να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης του θεραπευόμενου στα διάφορα περιβάλλοντα από τους φροντιστές του.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Γεωργία Α.Μαλανδράκη (PhD CCC-SLP) , Εξελικτικός κι Επίμονος Τραυλισμός, Εκδόσεις Αθήνα 2012
Εlaine Kelman and Alison Nicholas, Πρακτική Παρέμβαση για Πρώιμο Παιδικό Τραυλισμό, Προσέγγιση Palin PCI, Μετάφραση –Επιμέλεια: Ιωάννης Μαρτίνης
Λογοθεραπεύτρια
Μπούγα Παναγιώτα